وجوه ممیز در بازگفت داستانی لالایی های سنتی و مدرن

The decisive aspects in the narrative retelling of traditional and modern lullabies

نویسندگان :

مریم جلالی¹، مهلا السادت حسینی صابر²،
استاد دانشگاه شهید بهشتی(مسئول)¹، دانشجو دکترای زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان²
تعداد صفحات : 16
چکیده :

لالایی ها یکی از گونه های ادبیات عامه محسوب می شود که قدمتی بسیار طولانی دارد. گرچه بسامد بهره گیری از لالایی ها در ادوار گوناگون متفاوت بوده است؛ اما از این جهت که لالایی همواره نیازی اساسی و دوسویه از سوی مادر و کودک به شمار می آمده، به حیات خویش ادامه داده است. از یک سو تلفیق نوای دلنشین مادر و تکرار مداوم آواهای آرامبخش با حرکات پی در پی گهواره شرایط را برای خواب بهتر کودک فراهم می نموده است و از سویی دیگر زمینه ساز ارضای نیاز مادر به ایجاد ارتباط مؤثر با فرزندش و تسکین روانی وی می گردیده است. علی رغم ماندگاری لالایی ها در طی زمان، بیش از هر مطلب دیگری نحوه ارائه بازگفت داستانی دستخوش تغییر گردیده که همین امر زمینه ساز تغییر در محتوای لالایی ها شده است. در این پژوهش در پی آنیم با شیوه توصیفی-تحلیلی به بررسی تفاوت نحوه ارائه روایت در لالایی های گذشته و کنونی بپردازیم و برای نیل به این هدف، لالایی ها را از منظر نحوه ارائه بازگفت داستانی، راوی، خط سیر زمانی و موتیف های غالب در جریان بازگفت داستانی لالایی ها مورد بررسی قرار دهیم. از این مقاله چنین بر می آید با تغییر ساختار روایت سنتی، کودک به کُنشگری پویا تبدیل می شود که گاه حتی خود روایتگر لالایی می شود. روایتگری کودک و توجه به مسائل کودکانه در مقابل روایتگری مادران و مسائل بزرگسالان در لالایی های متقدّم، زمینه ساز فضای شادتر در برابر لالایی های گذشته شده است. علاو ه بر تغییر شیوه بازگفت داستانی، خط سیر روایت از جریان گذشته و آینده که حالت غالب لالایی های کهن بوده است، معطوف به حال و اکنون می شود و موتیف های غالب به زندگی شهرنشینی که شکل غالب سکونت در عصر حاضر است، نزدیک می شود.

موضوع : علوم انسانی
کلمات کلیدی : بازگفت داستانی/ لالایی/ لالایی های مدرن/ لالایی های سنتی/
مراجع :

---

تعداد بازدید از مقاله : 10
تعداد دانلود فایل : 2